Een taalontwikkelingsstoornis is een stoornis in de ontwikkeling van taal. Deze ontwikkeling verloopt in verschillende stadia, volgens een bepaald patroon.
Bij sommige kinderen verloopt die ontwikkeling vertraagd of afwijkend:
- Een taalontwikkeling is vertraagd wanneer kinderen de verschillende leeftijdsgebonden stadia doorlopen, maar langer doen over elk stadium. Deze kinderen hebben meer tijd nodig om zich een bepaald stadium eigen te maken.
- Bijvoorbeeld een vijfjarig kind die spreekt als een vierjarig kind.
- Een taalontwikkeling is afwijkend wanneer de taal van een kind kenmerken vertoont die niet thuishoren in een bepaald stadium van het taalverwervingsproces.
– Ook een combinatie van beiden komt voor.
De stoornis treft zowel de ontwikkeling van de taalvorm (vervoegingen, zinsbouw, vormveranderingen in woorden), de taalinhoud (betekenisaspect, woordenschat) als het taalgebruik.
De taalontwikkelingsstoornissen met een vertraagd of afwijkend verloop kunnen we opdelen in enerzijds specifieke (primaire) en anderzijds niet-specifieke (secundaire) taalstoornissen.
- specifiek: er kan geen duidelijke oorzaak aangegeven worden voor de taalstoornis
- niet-specifiek: voor een groot deel wel te verklaren vanuit duidelijk aanwezige andere stoornissen zoals een verminderd gehoor, verstandelijke bepekringen, psychische / emotionele stoornissen, ongunstige omgevingsfactoren, …
